Aksjonærregisteroppgaven to raport roczny, który mają obowiązek złożyć norweskie spółki. Rozliczenie dotyczy rejestru akcjonariuszy spółek AS i ASA w Norwegii. Dotyczy to również firm zamkniętych w 2018 roku. Wyjątek stanowią spółki, których akcje zarejestrowano w Verdipapirsentralen (VPS) – firmy te są zwolnione z obowiązku składania raportów rocznych.

Do czego służy Aksjonærregisteroppgaven?

Raport roczny umożliwia Skatteetaten opracowanie Aksjeoppgaven (formularz RF-1088), a co za tym idzie właściwe rozliczenie z norweskim urzędem podatkowym.

Termin składania rozliczeń za rok 2018 upływa 31 stycznia 2019 roku.

Skatteetaten ustaliło karę grzywny dla norweskich spółek, które nie wywiążą się z obowiązku w wyznaczonym przez urząd terminie.

Przeczytaj również: Spółka AS w Norwegii – dlaczego warto ją założyć?

Co grozi spółkom?

Firmy, które nie złożą raportu muszą liczyć się z grzywną w wysokości 1 130 NOK za każdy dzień zwłoki. Warto pamiętać, że łączna suma kary pieniężnej nie może przekroczyć wartości 50 opłat sądowych, czyli 56 500 NOK.

Jak złożyć raport?

Aksjonærregisteroppgaven składa się z dwóch części:

• RF-1086 – formularza głównego, w którym znajdują się informacje dotyczące spółki,
• RF-1086U – załącznika zawierającego informacje o akcjonariuszach.

Poprawnie wypełniony formularz można przesłać do Skatteetaten za pomocą portalu Altinn.no .

Miałeś wypadek przy pracy? Oto najważniejsze kroki na początek:

1. Pamiętaj, aby poinformować pracodawcę oraz kolegów z pracy o wypadku (zadbaj o to, aby mieć świadków wydarzenia).

2. Zgłoś się jak najszybciej do lekarza – poinformuj go dokładnie o tym co się stało (informacja o wypadku powinna pojawić się w dokumentacji medycznej).

3. Dopilnuj, aby wypadek został zgłoszony do NAV. Posiadając zatwierdzony wypadek przy pracy zaoszczędzisz między innymi wydatki na opłacanie wkładu własnego za wizyty u lekarza.

Po uregulowaniu tych kwestii możesz skupić się na leczeniu i dochodzeniu do zdrowia. Większość osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy wraca do zdrowia w ciągu kilku miesięcy.

Co dzieje się jednak w momencie, kiedy powrót do zdrowia się przedłuża, a maksymalny okres zwolnienia chorobowego dobiega końca?

Jest to chwila, kiedy warto skonsultować swoja sytuację z prawnikiem, aby uzyskać informacje o dalszym postępowaniu oraz swoich prawach jeśli chodzi o odszkodowanie. Warto pamiętać, że jako osoba poszkodowana w wypadku przy pracy masz prawo do pokrycia niezbędnych kosztów pomocy prawnej przez ubezpieczyciela. Ta kwestia uregulowana jest przepisami w prawie odszkodowawczym i jest to forma zabezpieczenia interesów osoby poszkodowanej, która najczęściej nie ma szczegółowej wiedzy o przepisach dotyczących odszkodowań. 

Oto kilka sytuacji, w których nie powinno się zwlekać z kontaktem z prawnikiem:

• Kiedy nie masz pewności, że będziesz w stanie wrócić do pracy po roku czasu;
• Jeśli wypadek przy pracy skutkuje stałym uszczerbkiem na zdrowiu;
• Jeśli doznałeś urazu części ciała, z którą miałeś problem już wcześniej;
• Jeśli nie wiesz czy poradzisz sobie z formalnościami w języku norweskim.

Informacje uzyskane dzięki Kancelarii Adwokackiej Unneland AS.

Ile dni ustawowo wolnych od pracy przewidują norweskie przepisy na 2019 rok? Poniżej prezentujemy ich listę. Warto zapoznać się z poniższą rozpiską i zaplanować urlop, tak aby mieć jak najwięcej wolnego.

STYCZEŃ:

• 1 stycznia (wtorek) – Nowy Rok (Nyttårsdag)

KWIECIEŃ:

• 18 kwietnia (czwartek) – Wielki Czwartek (Skjærtorsdag)
• 19 kwietnia (piątek) – Wielki Piątek (Langfredag)
• 21 kwietnia (niedziela) – Wielkanoc (Påskedag)
• 22 kwietnia (poniedziałek) – Poniedziałek Wielkanocny (Andre påskedag)

MAJ:

• 1 maja (środa) – Święto Pracy (Første mai)
• 17 maja (piątek) – Dzień Konstytucji (Syttende mai, Grunnlovsdagen)
• 30 maja (czwartek) – Wniebowstąpienie Pańskie (Kristi himmelfartsdag)

Teoretycznie 1 maja, czyli Święto Pracy jest wolny dla osób, które pracują w sektorze publicznym, jednak w rzeczywistości wiele firm przestrzega wolnego.

CZERWIEC:

• 10 czerwca (poniedziałek) – Poniedziałek po Zielonych Świątkach (Andre pinsedag)

GRUDZIEŃ:

• 25 grudnia (środa) – Boże Narodzenie (Første juledag)
• 26 grudnia (czwartek) – Drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia (Andre juledag)

Ministerstwo Finansów poinformowało o pracach nad wprowadzeniem w Polsce exit tax. Podatek miałby obowiązywać już od 2019 roku. To zła wiadomość dla przedsiębiorców, którzy zamierzają przenieść siedzibę swojej firmy poza granice kraju.

Exit tax jest odpowiedzią na europejską dyrektywę 2016/1164 – ATAD, która ma na celu przeciwdziałanie unikania opodatkowania poprzez przeniesienie do innego państwa aktywów, rezydencji podatkowej lub stałego zakładu. Dyrektywa ma zapewniać opłacanie podatków w miejscu,w którym generowane są zyski i wytwarzana jest wartość, opodatkowaniu mają podlegać niezrealizowane zyski kapitałowe.

Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej podatek powinien obowiązywać we wszystkich państwach członkowskich od 2020 roku, jednak jak powiedziała minister Teresa Czerwińska: „Chcielibyśmy, aby ten podatek funkcjonował już od przyszłego roku. Aby on tak zafunkcjonował, zgodnie z całym trybem legislacji – do końca listopada br. ten proces legislacyjny powinien się zakończyć”.

Niektórzy w przyspieszeniu wprowadzenia exit tax dopatrują się sposobu na zagwarantowanie znacznych wpływów na rzecz budżetu państwa, inni wskazują na sporą dowolność we wdrażaniu dyrektywy, która z pewnością będzie miała wpływ na ostateczny kształt przepisów. Wielu przedsiębiorców upatruje się w nowym podatku ograniczeń związanych ze swobodnym przemieszczaniem się, czy słusznie? Exit tax może stanowić barierę w przemieszczaniu się mędzy krajami Unii, a to z kolei naruszy swobodę przepływu osób i kapitału, która nadal jest w Unii fundamentalna, stąd obawy, które może budzić wprowadzenie „podatku od wyjścia”. Dodatkowo swoboda w kształtowaniu przepisów dotyczących exit tax daje ministerstwu możliwość włączenia osób prywatnych, co z kolei może stanowić konflikt z prawem europejskim.

Ustalenia dotyczące projektu nowelizacji ustawy o podatkach dochodowych wskazują na wprowadzenie PIT i CIT od niezrealizowanych dochodów kapitałowych – co ciekawe exit tax ma dotyczyć nie tylko przedsiębiorców, ale również osób fizycznych. W przypadku osób fizycznych opodatkowaniu mają podlegać osoby mieszkające na terenie Polski od conajmniej pięciu lat, które są właścicielami papierów wartościowych, akcji, udziałów w spółkach czy funduszy inwestycyjnych, których wartość przekracza 2 mln złotych – projekt przewiduje dwie stawki: 3% oraz stawkę podwyższoną 19% (gdy majątek można jedynie oszacować).

Przedsiębiorcy, którzy zechcą przenieść siedzibę firmy lub zmienić rezydenturę podatkową zapłacą 19% podatku od dochodów ustalanych od wartości składników majątku – również w tej sytuacji wartość firmy musi przekraczać 2 mln złotych – podatek naliczany jest od sumy powyżej tego progu. Projekt exit tax przewiduje możliwość rozłożenia wyliczonego podatku na pięcioletnie raty, trzeba jednak spełniać szereg warunków.

Opinie o planach wprowadzenia podatku exit tax są raczej niepochlebne, a krótki okres czasu, jaki pozostał ministerstwu finansów na ostateczne przedstawienie gotowego projektu działa na jego niekorzyść. Warto pamiętać, że nowy podatek, który ma na celu przeciwdziałanie unikania opodatkowania, nie jest złym pomysłem – problem może stanowić sama interpretacja europejskiej dyrektywy.

Według informacji minister finansów podatek exit tax ma wejść w życie z dniem 1 stycznia 2019 roku.

Norweski rząd już od dłuższego czasu planował przedstawienie propozycji dotyczącej wprowadzenia podwójnego obywatelstwa. W miniony piątek do parlamentu wpłynął projekt ustawy, która ma umożliwić Norwegom posiadanie podwójnego obywatelstwa na wzór większości krajów europejskich.

Obecnie norweskie przepisy nie przewidują posiadania obywatelstwa dwóch państw. Zgodnie z przepisami jedynie dzieci imigrantów urodzone w Norwegii mogą posiadać podwójne obywatelstwo. Osoby dorosłe natomiast powinny zrzec się narodowości i udokumentować conajmniej siedmioletni pobyt na terenie kraju.

Istnieje jednak szereg wyjątków, które sprawiają, że w praktyce wnioski o zachowanie obydwu obywatelstw są najczęściej akceptowane – osoby urodzone z podwójnym obywatelstwem, małżeństwa z obcokrajowcami czy imigranci z krajów bez możliwości zrzeczenia się obywatelstwa. Zmiany w Ustawie miałyby zapewnić prawa tysiącom obywateli Norwegii, którzy powiązani są jednocześnie z innymi krajami. Oznacza to również, że imigranci nie byliby zmuszeni do zrzekania się dotychczasowego obywatelstwa swojego kraju.

Przedstawiciele norweskiej Partii Postępu (Fremskrittspartiet) uważają, że wprowadzenie podwójnego obywatelstwa to szansa na zwiększenie bezpieczeństwa kraju, ponieważ dzięki temu Norwegia będzie miała możliwość pozbawiania paszportu osób podejrzanych m.in. o działania terrorystyczne.

„Zezwalając na podwójne obywatelstwo, zapewniamy, że norweskie prawo śledzi rozwój sytuacji w zglobalizowanym świecie, pełnym połączeń pomiędzy państwami” – powiedział norweski minister Jan Tore Sanner.

W sprawie projektu ustawy wypowiedziała się Hanne K. Aaberg, sekretarz generalny organizacji Norwegians Worldwide (NGO), która już od dawna prowadziła kampanię o międzynarodowej perspektywie na rzecz zmiany przepisów w kwestiach obywatelskich. W oficjalnym oświadczenie prasowym Hanne K. Aaberg powiedziała: „Jesteśmy niezmiernie szczęśliwi, że rząd zamierza zmienić przestarzałe i krzywdzące prawo, które ma ogromny wpływ na norweskie rodziny na całym świecie. Jest to dla nas kluczowa sprawa, jesteśmy zadowoleni w imieniu wszystkich osób, których dotyczą kwestie podwójnego obywatelstwa”.

Norwegia jest jedynym z państw skandynawskich i jednym z sześciu państw europejskich, które nie zezwalają na posiadanie podwójnego obywatelstwa.

Norwegia jest miejscem, które Polacy wybierają niezmiennie od kilku lat – niezależnie od tego czy ma być to przeprowadzka na stałe, czy jedynie wyjazd sezonowy. Wyjeżdżając warto wcześniej się przygotować, wiedzieć, jakich formalności należy dopilnować w Polsce i w samej Norwegii, aby uniknąć późniejszych problemów.

Artykuł podzieliliśmy na działy tematyczne. Możesz pójść na skróty i wybrać tylko te tematy, które Cię interesują.

1. Jakie dokumenty powinienem zabrać do Norwegii?
2. W jakich urzędach zgłosić wyjazd?
3. Czy warto się ubezpieczać?
4. Konto walutowe
5. Jak podróżować ze zwierzakiem?
6. Co można zabrać ze sobą do Norwegii?
7. Jak długo mogę używać samochodu zarejestrowanego w Polsce?
8. Jestem w Norwegii. Co teraz?

JAKIE DOKUMENTY POWINIENEM ZABRAĆ DO NORWEGII?

Przede wszystkim należy pamiętać o skompletowaniu dokumentów, które będą niezbędne po przyjeździe do Norwegii, a które powinny zostać przetłumaczone na język angielski lub norweski:

• aktu urodzenia,
• aktu małżeństwa,
• świadectw pracy i ew. referencji,
• zaświadczeń o ukończonych kursach,
• dyplomów ukończenia studiów,
• certyfikatów językowych (jeśli takie posiadamy).

Poza tym nie możemy zapomnieć o podstawowych dokumentach takich jak: paszport, prawo jazdy czy karta EKUZ, dzięki której będziemy mogli skorzystać z norweskiej opieki medycznej.

W JAKICH URZĘDACH ZGŁOSIĆ WYJAZD?

Przeprowadzka oznacza formalności, które trzeba załatwić w Polsce jeszcze przed wyjazdem. W lokalnym urzędzie gminy lub urzędzie miasta należy zgłosić wyjazd – dotyczy to zarówno osób, które wyjeżdżają na dłużej niż sześć miesięcy, ale zamierzają wrócić do kraju jak i tych, które wyjeżdżają na stałe (w przypadku wyjazdu na stałe urząd automatycznie wymeldowuje z miejsca pobytu stałego lub czasowego). Zamiar wyjazdu zgłasza się najpóźniej w dniu opuszczenia kraju drogą elektroniczną – przy pomocy platformy ePUAP pod adresem www.epuap.gov.pl, na stronie www.obywatel.gov.pl lub w urzędzie gminy (osobiście albo przez pełnomocnika) – należy przygotować dokument tożsamości (dowód osobisty, paszport) i formularz zgłoszenia wyjazdu za granicę (ZGŁOSZENIE WYJAZDU POZA GRANICE RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ/NOTIFICATION OF LEAVING THE TERRITORY OF THE REPUBLIC OF POLAND).

CZY WARTO SIĘ UBEZPIECZAĆ?

Podstawową formą zabezpieczenia jest karta EKUZ, czyli Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego, która stanowi potwierdzenie prawa do korzystania z niezbędnych świadczeń zdrowotnych na koszt NFZ. Norwegia nie jest członkiem Unii Europejskiej, ale należy do EFTA, co daje możliwość korzystania z Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego. Należy jednak pamiętać, że podlega się wtedy norweskim prawom i obowiązkom na warunkach identycznych z tymi, którym podlegają osoby ubezpieczone w tym państwie.

Ważność karty EKUZ zależy od kilku czynników:

• 5 lat dla emerytów,
• 12 miesięcy dla osób ubezpieczonych (pobierających rentę; zatrudnionych; studentów zgłoszonych do ubezpieczenia czy prowadzących działalność gospodarczą),
• 6 miesięcy dla osób uprawnionych na podstawie przepisów krajowych (kobiet w okresie ciąży i porodu, które posiadają polskie obywatelstwo i miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadają status uchodźcy; osób przed 18 rokiem życia posiadających polskie obywatelstwo lub posiadających status uchodźcy),
• 2 miesiące dla osób zarejestrowanych w Urzędzie Pracy oraz innych niż wcześniej wymienione osób ubezpieczonych,
• 90 dni dla osób spełniających kryteria dochodowe odnośnie świadczeń pomocy społecznej (z ważną decyzją odpowiedniego organu – wójta, burmistrza itp.),
• 42 dni dla kobiet w czasie połogu (posiadających polskie obywatelstwo i miejsce zamieszkania na terenie kraju).

Karta EKUZ to absolutna podstawa, która jednak nie pokrywa wszystkich kosztów leczenia, dlatego przed wyjazdem warto odwiedzić dentystę i zrobić podstawowe badania – w Norwegii osoby pracujące mają ubezpieczenie zdrowotne, jednak w jego skład nie wchodzi opieka dentystyczna.

Dodatkowo w przypadku wyjazdu korzystanie z opieki medycznej na zasadach obowiązujących w Norwegii oznacza konieczność uiszczenia zryczałtowanej opłaty, która nie podlega refundacji – wizyta u lekarza pierwszego kontaktu to koszt ok. 141-240 NOK (w zależności od pory dnia – nocą i w dni świąteczne opłata jest wyższa niż w dzień), transport karetką jest bezpłatny jedynie w nagłych wypadkach, w pozostałych sytuacjach opłata wynosi 133 NOK (za przejazd w jedną stronę).

Właśnie dlatego wykupienie dodatkowego ubezpieczenia jest zalecane nie tylko wtedy, gdy nie posiadamy ubezpieczenia w Polsce – opieka zdrowotna w Norwegii jest droga, a w razie wypadku czy nagłego zachorowania koszt będzie niemały. Podstawowa polisa powinna więc zapewniać pokrycie kosztów leczenia, ewentualny transport medyczny do Polski i na terenie Norwegii oraz usługi Assistance – aby wszelkie koszty zostały pokryte przez ubezpieczyciela, sumy ubezpieczenia będą dość wysokie. Jeśli ubezpieczenie dotyczy osoby, która ma zamiar pracować w Norwegii konieczne jest wskazanie rodzaju wykonywanej pracy – fizycznej lub umysłowej – ponieważ od tego zależy zakres ubezpieczenia i wysokość składki.

Inną kwestią jest ubezpieczenie NNW czy OC. Ubezpieczenie Następstw Nieszczęśliwych wypadków gwarantuje zabezpieczenie finansowe dla ubezpieczonego lub jego rodziny. Z kolei OC, czyli ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej może być przydatne, gdy dojdzie do uszkodzenia cennych przedmiotów osoby trzeciej lub pogorszenia jej stanu zdrowia z winy ubezpieczonego.

Osoby, które wybierają się do Norwegii raczej rekreacyjnie mogą skorzystać z ubezpieczenia bagażu – dotyczy ono przedmiotów osobistego użytku, telefonów komórkowych czy sprzętu komputerowego i fotograficznego, które zostaną skradzione bądź uszkodzone podczas podróży.

KONTO WALUTOWE

Dobrym rozwiązaniem jest założenie konta walutowego obsługującego NOK, dzięki czemu unikniemy wysokich kosztów przewalutowań. Konta walutowe działają na zasadzie kont tradycyjnych, ale zamiast polskich złotówek gromadzone są na nich środki w obcej walucie, którą wybiera właściciel rachunku. Zaletą tego typu konta jest możliwość transakcji i wypłat z bankomatów na całym świecie, a posiadane środki nie są uzależnione od aktualnych kursów walut. Konta walutowe zyskały na popularności i są dostępne praktycznie w każdym banku, jednak nie wszędzie dostępną walutą jest korona norweska – konto walutowe w NOK można założyć w kantorze walutowym Alior Banku czy w banku PKO BP.

JAK PODRÓŻOWAĆ ZE ZWIERZAKIEM?

Chcąc zabrać ze sobą zwierzę trzeba wcześniej sprawdzić, jakie właściwie mamy możliwości. Podróż samolotem może być kłopotliwa, ponieważ nie wszystkie linie lotnicze umożliwiają przewóz zwierzęcia, a jeśli już to robią, to pobierają dodatkową opłatę. Inna opcją jest zlecenia tego zadania specjalistycznej firmie, która zapewni bezpieczny transport naszym pupilom – przewożąc je w przystosowanych do tego samochodach lub zlecając to opiekunom transportującym zwierzę z miejsca na miejsce. Z kolei podróż samochodem oznacza, że zwierzak musi spełniać wszystkie warunki wymagane przez kraje, których granice będziemy przekraczać.

Norweskie przepisy odnośnie przewozu zwierząt mają na celu zapobieganie nielegalnemu handlowi i przenoszeniu chorób zakaźnych. Przewożenie zwierząt domowych do Norwegii (psów, kotów, fretek, ptaków, gryzoni) jest możliwe w okresie 5 dni przed lub po przyjeździe właściciela do kraju – zwierzęta powinny podróżować w towarzystwie właściciela lub opiekuna, który jest za nie odpowiedzialny (musi posiadać pisemne upoważnienie z adnotacją, że zwierzęta nie są przeznaczone na sprzedaż). Należy również przedstawić dokumenty świadczące o niekomercyjnym przewozie zwierząt, czyli bilety lotnicze, hotelową rezerwację czy faktury, które będą łączyły przewóz zwierząt z przeprowadzką ich właściciela.

Aby przewieźć zwierzę z Polski do Norwegii niezbędne jest dopełnienie kilku formalności:

• europejski paszport dla zwierząt (jest niezbędnym dokumentem, który powinien zawierać dane właściciela, dane zwierzęcia, przebieg szczepień itp. oraz numer mikroczipu),
• mikroczip (zwierzaki muszą posiadać mikroczip zgodny z normą ISO 11784),
• szczepienie przeciw wściekliźnie (zwierzę powinno posiadać ważne szczepienie),
• odrobaczenie (psy i szczenięta powinny zostać odrobaczone na 24 do 120 godzin przed przyjazdem do Norwegii lub za pomocą metody 28 dniowej).

Warto pamiętać, że przewóz więcej niż pięciu zwierząt uznawany jest za komercyjny, poza wyjazdami związanymi z zawodami, występami czy treningami, jednak należy to udokumentować. Ponadto niektóre rasy psów i psy z domieszką tych ras są na terenie Norwegii zakazane – dotyczy to ras: Pit bull terier, Amstaff (amerykański staffordshire terrier), Fila Brasileiro, Tosa inu (Tosa), Dog argentyński, Wilczak czechosłowacki.

Zasadniczo wwożenie do Norwegii zwierząt egzotycznych jest zakazane, poza kilkoma wyjątkami, gdy pupil nie jest przeznaczony na sprzedaż. Przewóz ptaków, gryzoni i królików dotyczy jedynie tych gatunków, które uznaje się za zwierzęta domowe – kurczaki, indyki, perliczki, kaczki, gęsi, gołębie itp. oraz gryzonie i króliki przeznaczone do produkcji żywności nie mogą zostać wwiezione na terytorium Norwegii. Ponadto, jeśli chodzi o ptaki i gryzonie przepisy zezwalają na przewóz maksymalnie trzech zwierząt, które posiadają wystawiony przez lekarza weterynarii dokument poświadczający, że nie wykazują żadnych objawów choroby – dokument tożsamości ważny jest przez 10 dni od momentu wydania (w przypadku podróży morskiej termin wydłuża się o czas jej trwania).

CO MOŻNA ZABRAĆ ZE SOBĄ DO NORWEGII?

Mienie przesiedleńcze to rzeczy, które są przeznaczone do użytku własnego – m.in. rzeczy osobiste, meble, rowery, zwierzęta domowe, pojazdy mechaniczne itp. Aby przewieźć rzeczy tego typu należy wypełnić oświadczenie o wwozie mienia przesiedleńczego – formularz RD0030 i zrobić listę przewożonych rzeczy, która ułatwi kontrolę celną. Jeśli wwozimy rzeczy, które należą do nas i nie byliśmy w Norwegii w ciągu ostatniego roku, możemy zostać zwolnieni z opłaty celnej, jednak niektóre towary objęte są opłatami lub wymagają pozwolenia – dotyczy to m.in. pojazdów silnikowych, środków żywności, roślin, zwierząt czy sprzętu radiowo-telewizyjny.

JAK DŁUGO MOGĘ UŻYWAĆ SAMOCHODU ZAREJESTROWANEGO W POLSCE?

Możliwość korzystania z samochodu przywiezionego do Norwegii jest uzależniona od rodzaju wyjazdu, na który się decydujemy. Pobyt tymczasowy umożliwia poruszanie się po kraju przez okres maksymalnie od roku do dwóch lat (czas liczony jest od momentu przyjazdu do Norwegii właściciela pojazdu). Czas pobytu można udokumentować za pomocą umowy najmu mieszkania czy umowy o pracę na czas określony. Dodatkowo nie wolno przebywać na terenie Norwegii przez 365 dni w ciągu dwóch kolejnych lat, które poprzedzają przyjazd do kraju, od którego liczony jest pobyt tymczasowy.

Aby korzystać z samochodu przewiezionego z Polski konieczne jest uzyskanie zezwolenia – midlertidig kjøretillatelse – wniosek RF-1330 można złożyć drogą elektroniczną (portal Altinn.no) w pierwszym roku pobytu w kraju.

Przeprowadzka do Norwegii oznacza, że aby korzystać z samochodu z polską rejestracją, musimy opłacić cło i podatki – tymczasowe pozwolenie na okres 14 dni można uzyskać po złożeniu wniosku RF-1340. Procedury importowe i opłata podatków dotyczy każdego, kto decyduje się na import samochodu. Chcąc przewieźć auto warto dowiedzieć się, czy pojazd spełnia normy, które obowiązują w Norwegii – w tej sprawie kontaktujemy się ze Statens Vegvesen – przede wszystkim samochód powinien posiadać ważne ubezpieczenie i tablice rejestracyjne. W urzędzie celnym w Polsce lub w Norwegii należy załatwić dokumenty tranzytowe, które umożliwią nam przejazd od przejścia granicznego do urzędu celnego wskazanego w dokumentach. W ciągu trzech dni po przyjeździe do Norwegii powinno się również uregulować opłaty importowe – w urzędzie celnym trzeba przedstawić dokumenty tranzytowe, umowę kupna i dokumenty potwierdzające rejestrację pojazdu. Norweski VAT wynosi 25% od wartości celnej pojazdu, czyli wartości samochodu, kosztów przewozu i ubezpieczenia (do norweskiej granicy). Ewentualna opłata klimatyzacyjna to ok. 650 NOK (za kilo gazu użytego w klimatyzacji).

Tablice rejestracyjne należy wymienić w ciągu 30 dni od oclenia samochodu. Dodatkowo pojazd powinien zostać poddany kontroli w oddziale Statens Vegvesen – niezbędny jest dokument Melding til avgiftsberegning og registrering (blankiet NA-0221), który wydaje urząd celny. Konieczne jest opłacenie podatków – engangsavgiften (wysokość zależy od różnych czynników, m.in. pojemności silnika) i vrakpantavgiften (koszt to 2400 NOK). Po zarejestrowaniu pojazdu otrzymamy tymczasowy dowód rejestracyjny (właściwy dokument zostanie wysłany pocztą).

JESTEM W NORWEGII. CO TERAZ?

Po przyjeździe do Norwegii musimy załatwić kilka spraw formalnych, o których nie można zapomnieć. Przede wszystkim konieczna jest rejestracja w urzędzie meldunkowym – w ciągu 8 dni od przyjazdu do kraju. Rejestr ewidencji ludności – Folkeregisteret – to część urzędu podatkowego. Aby otrzymać meldunek stały, trzeba posiadać umowę o pracę lub umowę najmu na okres dłuższy niż 6 miesięcy, dokumenty potwierdzające założenie działalności gospodarczej czy dowód zakupu mieszkania.

Osoby, które zamierzają w Norwegii pracować powinny posiadać kartę podatkową, z którą nadany zostaje numer identyfikacyjny. D-nummer dotyczy osób, które w Norwegii spędzą mniej niż 6 miesięcy – we wskazanym urzędzie podatkowym należy złożyć podanie, okazując jednocześnie dowód osobisty lub paszport oraz umowę o pracę lub wyciąg z Norweskiego Rejestru Podmiotów Gospodarczych. Jeśli przeprowadzamy się do Norwegii na stałe otrzymamy numer personalny – Fødselsnummer – w urzędzie musimy okazać dowód osobisty lub paszport oraz dokumenty stanowiące podstawę pobytu na terenie kraju (zezwolenie na pobyt – minimum 6 miesięcy, świadectwo rejestracji) i wskazujące na czas pobytu (umowę o pracę, umowę najmu czy kupna mieszkania). W przypadku przeprowadzki do Norwegii należy powiadomić o tym norweskie władze.

Zmiany przepisów! Przeczytaj o Kildeskatt – podatek dla pracowników zagranicznych.

Dzięki przynależności do EOG Polacy mogą legalnie przebywać i pracować na terenie Norwegii przez trzy miesiące, aby przedłużyć ten okres musimy posiadać zatrudnienie. Pozwolenie na pobyt nie jest konieczne – wystarczy rejestracja na stronie selfservice.udi.no, a następnie zgłoszenie się na lokalny posterunek policji i ewentualnie do Centrum Obsługi Pracowników Zagranicznych. Świadectwo rejestracji jest ważne bezterminowo (do momentu spełniania warunków jego otrzymania) – po upływie pięciu lat można starać się o stałe prawo pobytu.

Podstawowa wiedza o sprawach, których trzeba dopilnować planując wyjazd – stały czy sezonowy – jest potrzebna, aby uniknąć późniejszych problemów z urzędami w Polsce i Norwegii, dlatego warto zapoznać się z przepisami i zasadami, które mogą ułatwić przeprowadzkę.

Ostatnio coraz częściej spotykamy się z próbami wyłudzenia pieniędzy ze strony INTERNKONTROLL NORGE AS. Dlatego postanowiliśmy przestrzec Was przed dokumentami wysyłanymi przez tą firmę.

Przedsiębiorcy mogą spotkać się z korespondencją, która zawiera następujący dokument:

Dokument z firmy INTERNKONTROLL NORGE AS nie jest fakturą do zapłaty!

Jest to oferta (utbud/tilbud) podszywająca się pod fakturę za rejestrację przedsiębiorstwa na okres 5 lat w nieznanym rejestrze. Proszę zwrócić uwagę na to, że nadawca nie podał swojego numeru organizacyjnego (podawanie numeru organizacyjnego jest obowiązkiem ustawowym podmiotów).

W takim przypadku nie mamy obowiązku zapłaty tego, jak również korzystania z usług tej firmy.

Jeśli nie zamawialiście usług z tej firmy i nie rejestrowaliście się w żaden sposób jako jej klient, to dokument można zgłosić do Arbeidstilsynet: post@arbeidstilsynet.no lub specjalnej jednostki policji, która zajmuje się oszustwami gospodarczymi – Økokrim: post.okokrim@politiet.no.

W 2018 roku w Norwegii przypada jedenaście dni ustawowo wolnych od pracy – warto zapoznać się z poniższą rozpiską i zaplanować urlop, tak aby mieć jak najwięcej wolnego.

STYCZEŃ:

1 stycznia (poniedziałek), czyli Nowy Rok – Nyttårsdag.

MARZEC:

29 marca (czwartek) – Wielki Czwartek – Skjærtorsdag,

30 marca (piątek) – Wielki Piątek – Langfredag.

KWIECIEŃ:

1 kwietnia (niedziela) – Wielkanoc – påske,

2 kwietnia (poniedziałek) – Poniedziałek Wielkanocny – andre påskedag.

Przeczytaj również: Jak otrzymać maksymalny zwrot podatku?

MAJ:

1 maja (wtorek) – Święto Pracy – første mai,

10 maja (czwartek) – Wniebowstąpienie Pańskie – Kristi hilmmelfartsdag,

17 maja (czwartek) – Dzień Niepodległości – Grunnlovsdag,

21 maja (poniedziałek) – Poniedziałek po Zielonych Świątkach (andre pinsedag).

Teoretycznie 1 maja, czyli Święto Pracy jest wolny dla osób, które pracują w sektorze publicznym, jednak w rzeczywistości wiele firm przestrzega wolnego.

GRUDZIEŃ:

25 grudnia (wtorek) – Boże Narodzenie – forste juledag,

26 grudnia (środa)– drugi dzień świąt Bożego Narodzenia – andre juledag.

---

Zobacz również:

• Jak otrzymać maksymalny zwrot podatku?
• Rozliczenie roczne w Norwegii

Specjalnie dla naszych Czytelników przygotowaliśmy wraz z firmą Quali listę najważniejszych zmian podatkowych na 2018 rok. Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółami.

📌 Od Nowego Roku zmianie uległy stawki VAT. Aktualnie stawki na podatek VAT wyglądają następująco: 25, 15 i 12% (zamiast 10%).

📌 Zmniejsza się stawka podatku dla firm i osób fizycznych. Od Nowego Roku podatek dochodowy wynosi 23% zamiast 24%.

📌 W Norwegii istnieją progi podatkowe, po przekroczeniu których należy odprowadzić jeszcze większy procent podatku. System progów podatkowych zmienia się w każdym roku, na 2018 rok wygląda następująco:

• pierwszy próg podatkowy jest do 169 000 NOK, nadwyżka jest opodatkowana dodatkowo o 1,4%,
• drugi próg podatkowy jest do 237 900 NOK, nadwyżka jest opodatkowana dodatkowo o 3,3%,
• trzeci próg podatkowy jest do 598 050 NOK, nadwyżka jest opodatkowana dodatkowo o 12,4%,
• czwarty próg podatkowy jest do 962 050 NOK, nadwyżka jest opodatkowana dodatkowo o 15,4%.

📌 Minstefradrag, czyli maksymalne odliczenie od pensji pracownika wynosi obecnie 97 610 kr (w 2017 roku było 94 750 kr).

📌 Zmniejszyła się kwota graniczna – personfradrag. Jeśli dochody będą mniejsze niż wskazana kwota, nie płaci się podatku dochodowego. Dla klasy 1. kwota graniczna wynosi 54 750 NOK zamiast 53 150 NOK.

📌 Druga klasa podatkowa zostaje zlikwidowana.

📌Wzrasta wysokość odliczenia z tytułu dojazdu do pracy oraz dla Pendlerów – limit wzrasta do 22 350 NOK, a było 22 000 NOK.

📌 Odliczenie z tytułu darowizna na organizacje dobroczynne/fundacje wynosi maksymalnie 40 000 NOK (w 2017 było 30 000 NOK).

Wyjeżdżając za granicę musimy być świadomi, że nie wszystkie produkty, do których jesteśmy przyzwyczajeni będą dostępne w kraju, do którego się wybieramy. Jednak ma to też swoje dobre strony – każdy kraj ma do zaproponowania wiele rzeczy, których na próżno szukać na półkach polskich sklepów.

Charakterystyczne dla Norwegii jest selekcjonowanie marek zagranicznych koncernów – jest to związane z zaufaniem i samym przyzwyczajeniem do krajowych wytwórców. Oznacza to, że mimo niejakiej spożywczej monotonii, możemy spodziewać się również wielu nowych smaków i produktów, których dotąd nie dane było nam spróbować w Polsce.

Czym Norwegia bogata

Zwiedzając Norwegię warto skusić się na poznaniu lokalnych potraw i produktów, będąc tam na stałe praktycznie jesteśmy na nie skazani, więc mamy okazję do spróbowania smaków, które tak wytrwale pielęgnują Norwegowie. Wiele osób zabiera ze sobą w podróż polskie przysmaki, z kolei wracając do Polski przywozimy prezenty z Norwegii – w tym słodycze i produkty, do których Polacy nie są przyzwyczajeni.

Słodycze mają to do siebie, że zazwyczaj przepadają za nimi duzi i mali, a w dodatku stanowią miły prezent niezależnie od okazji. Kolejnym plusem jest to, że właściwie nie ma problemu z przewiezieniem ich do Polski i są łatwo dostępne.

W Norwegii prym wiodą czekolady firmy Freia dostępne w wielu smakach i ich wafelki – Kvikk Lunsj, batoniki oblane mleczną czekoladą, podzielone na cztery wafelki, które są wręcz znakiem rozpoznawczym Norwegii. Znane są też imbirowe pierniczki – Pepperkake, które mimo skojarzeń z tradycją bożonarodzeniową, w sprzedaży dostępne są przez cały rok. W norweskich sklepach nie kupimy typowego ptasiego mleczka, ale za to możemy spróbować Kokosbollar – kokosową piankę w mlecznej czekoladzie z wiórkami kokosowymi. Dla miłośników kokosowego smaku może to być pyszna alternatywa.

Popularnością cieszą się również miękkie gofry w kształcie serca – Vafler, podawane na słodko. Ponadto w Norwegii można znaleźć szereg przysmaków z dodatkiem lukrecji – żelki, czekolady czy cukierki. Ciekawy wydaje się również bananowy krem do smarowania – Banos, który najlepiej smakuje ze świeżym pieczywem.

Przysmak, który w Polsce jest praktycznie niedostępny to maliny moroszki – molte lub multe – są małe i pomarańczowe, bardziej cierpkie i kwaśne niż zwykłe, polskie maliny. W Polsce można kupić taki dżem w sklepie szwedzkim w Ikei.

Jeśli chodzi o napoje warto wspomnieć o grzanym winie. Glögg to połączenie czerwonego wina i przypraw korzennych podawane z migdałami, rodzynkami i kawałkami pomarańczy. I chociaż ten napój pochodzi ze Szwecji, jest bardzo popularny w całej Skandynawii.

Pamiątki z Norwegii

Jeśli już wybierać coś, czego koniecznie trzeba spróbować w Norwegii, to z pewnością byłby to charakterystyczny smak typowo norweskiego sera. Brunost ma nietypowy brązowy kolor i ciekawy karmelowy posmak. Tradycyjny ser powstaje na bazie mleka koziego, ale można też kupić taki z dodatkiem mleka krowiego o nieco łagodniejszym smaku. Brunost to przysmak, który nie wszystkim przypadnie do gustu. To zdecydowanie jedna z tych rzeczy, które można albo kochać albo nienawidzić, ale trzeba spróbować! Ciekawym dodatkiem do sera jest specjalny nóż – Ostehøvel, dzięki któremu można kroić równe, estetyczne plastry sera.

To, czego z pewnością nie można znaleźć w polskich sklepach to mięso z renifera czy wieloryba. Nie każdy będzie miał ochotę spróbować, ale z pewnością znaleźliby się chętni na takie wciąż egzotyczne dla nas smaki. Mięso z wieloryba smakuje jak połączenie wątróbki i wołowiny, a mięso z renifera ma posmak dziczyzny, jest ciemne i delikatne.

Norweskie przysmaki

Norwegia dzięki promowaniu własnych produktów jest miejscem, gdzie można poznać wiele smaków, których dotąd nie mieliśmy okazji spróbować. Charakterystyczne dla tego kraju przysmaki mogą stanowić ciekawy prezent dla bliskich i znajomych, którzy nie mieszkają w Norwegii. Chociaż niektóre produkty z pewnością nie wszystkim przypadną do gustu, ponieważ w polskich sklepach raczej trudno je spotkać – zawsze warto skusić się na przysmaki, do których mamy ograniczony dostęp.

Brunost, mięso z renifera czy tradycyjna czekolada, bo nawet czekolada w każdej części świata ma inny smak – czego Wam brakuje w sklepach, gdy przyjeżdżacie do Polski?