CHIPY DLA ZWIERZĄT W NORWEGII
Identyfikacja zwierząt
Znakowanie zwierząt jest stosowane już od wielu lat i ma na celu nadanie zwierzęciu tożsamości oraz przypisaniu go do konkretnej osoby – właściciela. Zmianie ulegają techniki stosowane do identyfikacji, które mogą być zewnętrzne, czyli wizualne, jak również wewnętrzne – wymrażanie i wypalanie. Obecnie coraz bardziej popularna staje się metoda opierająca się na mikrochipach, która jest najmniej szkodliwa dla zwierząt, ale wymaga poprawnej rejestracji w bazie danych. Tylko dobrze działający system rejestracji zwierząt jest gwarancją sukcesu szybkiej identyfikacji oznakowanych zwierząt. Takie działanie ma z założenia pomoc w odnalezieniu właściciela zgubionego i odnalezionego zwierzęcia przez osobę trzecią. Jak wskazują amerykańskie badania statystyczne, tylko 16% psów i 2% kotów nieoznakowanych trafia po zgubieniu do rąk właściciela. Norwescy weterynarze pracują nad oznakowaniem zwierząt mikrochipami już od 1992 roku. Sposób ten został zatwierdzony przez Norweski Związek Kynologiczny oraz Dyrekcję Gospodarki Zasobami Naturalnymi. Znakowanie zwierząt jest powszechne, co jest spowodowane zarówno przez wymagania rządowe (np. w czasie podróży zagranicznych), jak również przez wzrost świadomości wśród właścicieli zwierząt na temat korzyści wynikających z oznakowania. W 2001 roku Norweski Związek Kynologiczny wprowadził dekret zobowiązujący właścicieli psów do ich oznakowania w przeciągu pierwszych czterech miesięcy życia.
Metody znakowania zwierząt
Oprócz wyróżnionych chipów dla zwierząt, istnieją inne metody ich oznakowania. Wybranie odpowiedniego sposobu zależy od gatunku oraz warunków w jakich żyje konkretne zwierzę. Można tu wyróżnić stosowanie obroży z etykietką identyfikującą, oznakowanie kolorami, tatuaże, znakowanie radioaktywne, czy obrączkowanie. Najważniejsze jest, by zastosowany sposób do identyfikacji nie był bolesny dla zwierzęcia i nie spowodował uszkodzenia jego ciała. Ważne jest także, by istniała możliwość odczytania oznakowania przez cały okres życia oraz by było ono trudne do podrobienia. Więcej informacji na temat stosowanych metod znakowania zwierząt można uzyskać pod adresem: www.dyreidentitet.no.
Oznakowanie mikrochipem
Do znakowania zwierząt stosowany jest mały elektroniczny chip, który jest umieszczany wewnątrz niewielkiej szklanej kapsuły o wymiarach 11 na 2,1 mm. Moment znakowania jest bezbolesny i można go przyrównać do ukłucia igłą podczas podawania szczepionki. Weterynarz wczepia chip pod skórę zwierzęcia, tak by umiejscowić go w tkance łącznej. Każdy z chipów na swój własny numer identyfikacyjny, który ma za zadanie śledzić życie zwierzęcia. W celu odczytania tego numeru potrzebny jest skaner. Zaletą znakowania zwierząt mikrochipami jest przede wszystkim trwałość, bezpieczeństwo i brak bólu przy zabiegu implantacji, co sprawia że można znakować zwierzęta w bardzo młodym wieku. Ponadto chipów nie można podrobić, są niewidoczne dla osób trzecich, więc nie wiadomo, czy zwierzę jest przypisane do właściciela. Właściciel oznakowanego zwierzęcia otrzymuje dowód, w którym jest odciśniętą konkretna przypisana 15-cyfrowa liczba identyfikacyjna. Więcej informacji na temat znakowania zwierząt można uzyskać pod adresem: www.dyreidentitet.no.
FAQ
1. Dlaczego stosuje się oznakowanie zwierząt? Pokaż odpowiedź
2. Kto dokonuje wszczepienia chipu pod skórę zwierzęcia? Pokaż odpowiedź
3. W jaki sposób odbywa się rejestracja zwierząt? Pokaż odpowiedź
4. Jakie korzyści wynikają z zastosowania chipów? Pokaż odpowiedź
5. Co zrobić w przypadku znalezienia zwierzęcia? Pokaż odpowiedź
6. Co to jest EUROPETNET? Pokaż odpowiedź
7. Ile zwierząt w Norwegii zostało oznakowanych za pomocą chipów? Pokaż odpowiedź
8. Czy istnieje system normalizacji używanych do znakowania chipów? Pokaż odpowiedź