Opodatkowanie pracy w Norwegii
Kartę podatkową musi posiadać każda osoba pracująca w Norwegii. Karta ta określa, ile podatku powinien potrącić z pensji pracodawca. Może się okazać, że przysługuje nam ograniczony obowiązek podatkowy, a jest to uzależnione od tego, jak długo zamierzamy przebywać i pracować w Norwegii. Polska zwalnia z opodatkowania dochód osoby, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, ale osiąga dochód, który może być opodatkowany w Norwegii. Jest to zgodne z konwencją między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.
Od 1992 r. w Norwegii obowiązuje podatek liniowy w wysokości 28 proc. od zwykłego dochodu zarówno osób fizycznych, jak i firm. Na dochód zwykły składają się wszystkie dochody pomniejszone o tzw. standardowe odpisy i możliwe do obliczenia wydatki (np. odsetki kredytowe).
Jak uzyskać kartę podatkową w Norwegii?
Kartę podatkową można otrzymać stawiając się osobiście w urzędzie podatkowym w celu potwierdzenia tożsamości. Należy wówczas wziąć ze sobą podanie o kartę podatkową (wypełniony formularz RF-1209), ważny paszport (albo inny dowód tożsamości) oraz norweski D-nummer lub numer personalny (jeśli go posiadamy). Trzeba mieć przy sobie także umowę o pracę lub pisemne potwierdzenie zatrudnienia. Ważne przy tym, żeby norweski urząd skarbowy posiadał nasz aktualny adres. Jeśli pracodawca nie otrzyma karty podatkowej, jest zobowiązany do pobrania podatku w wys. 50 proc. naszego wynagrodzenia.
Podatek od dochodu i zeznanie podatkowe
W zależności od tego, czy nasz pracodawca to firma norweska, czy jest to firma zagraniczna mająca swoją siedzibę w Norwegii, wymaganą kartę podatkową otrzymamy od lokalnego urzędu podatkowego, bądź dostaniemy ją od Centralnego Urzędu ds. Zagranicznych (poprzez pracodawcę). Od każdej wypłaty pracodawca potrąci określoną kwotę i wpłaci ją do Urzędu Podatkowego. Przeważnie w tę kwotę wliczone zostanie ubezpieczenie społeczne. Jeżeli je opłacamy, to mamy prawo do świadczeń np. w razie wypadku, czy choroby. Pracodawca powinien też dostarczać nam potwierdzenie wypłaty, które zaświadczy, że podatek został potrącony.
Na przełomie marca i kwietnia po zakończeniu roku dochodowego pracownik otrzymuje zeznanie podatkowe. Osoby, które pracują w Norwegii, muszą w nim podać organom podatkowym informacje o swoich dochodach, majątku i odliczeniach od tego dochodu. Po otrzymaniu rozliczenia podatkowego należy upewnić się, że informacje, które podaliśmy, są zgodne z tymi, które podawaliśmy wcześniej w zeznaniu podatkowym. Jeśli już otrzymamy wstępnie wypełnione zeznanie podatkowe i uznamy, że jest ono poprawne, nie musimy go składać. Musimy to zrobić tylko wtedy, gdy uznamy, że zostało ono błędnie wypełnione. Zeznanie wraz z dostrzeżonymi błędami należy złożyć w wersji poprawionej do 30 kwietnia.
Standardowy odpis od dochodu
Zamiast innych przysługujących nam odliczeń pracownik zagraniczny może wybrać tzw. odpis od dochodu. Wynosi on 10 proc. dochodu i jest ograniczony do 40 000 NOK. W rozliczeniu dochód obejmuje oprócz wynagrodzenia ze stosunku pracy również dodatkowo inne świadczenia pieniężne i rzeczowe oraz ewentualne nadwyżki zwrotu wydatków otrzymanych w stosunku pracy. Poza odpisem standardowym otrzymamy prawo do następujących odliczeń:
• koszty uzyskania przychodu,
• kwotę wolną od podatku,
• wpłaty na publiczny lub prywatny fundusz emerytalny,
• część składki na związki zawodowe.
Pełne odliczenia kwoty kosztów uzyskania dochodu i pełną kwotę wolną od podatku (12/12) otrzymamy tylko jeżeli jesteśmy rezydentami Norwegii przez cały rok podatkowy. Oznacza to, że jeżeli przebywaliśmy w Norwegii przez 4 miesiące w roku podatkowym, to odliczenia wyniosą odpowiednio 4/12 pełnej kwoty odliczeń. Odpis standardowy dla pracownika zagranicznego jest redukowany proporcjonalnie do okresu pobytu na terenie kraju.
Odpis standardowy nie przysługuje pracownikom, którzy przebywają w Norwegii nie dłużej niż 183 dni w roku, albo 270 dni w czasie 36 miesięcy. Podlegają oni wtedy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z tym mają możliwość odliczenia np. faktycznych kosztów podróży z miejsca zamieszkania w Norwegii do miejsca pracy, odliczenia odsetek od pożyczek czy wydatków na dojazdy do domu położonego w innym kraju UE/EOG.
Prawa i obowiązki podatnika
Każdy podatnik w Norwegii ma obowiązek powiadamiania władz podatkowych o dochodzie, majątku i odpisach. Wszelkie informacje należy zawrzeć w rocznym zeznaniu podatkowym. Rezydenci podatkowi Norwegii, którzy są jednocześnie rezydentami podatkowymi innego kraju mają obowiązek złożyć kompletne zeznanie podatkowe w Norwegii. Władze podatkowe mają jednak obowiązek udzielić im wszelkich wskazówek i pomocy w wypełnianiu podań oraz zeznań podatkowych. Każdy może również zażądać wglądu w swoje dokumenty dotyczące rozliczenia podatkowego. Jeżeli organ podatkowy będzie rozważał zmianę podanych przez nas w zeznaniu podatkowym kwot, zostaniemy o tym powiadomieni. Poznamy też termin, do którego będziemy mogli wypowiedzieć się na ten temat. Urząd podatkowy rozpatrzy sprawę i zadecyduje, co będzie podstawą naszego rozliczenia podatkowego.
